Dlaczego warto rozmawiać (o kodzie)

Uhu, dawno nie pisałem. Już już,  nie płaczcie.
Dlaczego warto rozmawiać, pytać, poprawiać i pokazać komuś swój kod? Najtrudniej jest znaleźć swoje błędy, trudno jest spojrzeć na swój kod i zapytać się “czemu zrobiłem to tak – a nie w inny sposób?”. Skoro wszystko działa tak jak założyłem na początku to znaczy, że jest dobrze i refaktoryzacja jest nie potrzebna. Jeśli się uruchamia, działa i nie wywala to po co mi napisać testy. I w końcu skoro się tyle namęczyłem na tym wszystkich, użyłem całej swojej wiedzy, internetu i haków gdzieś znalezionych to czemu mam to komuś pokazać? To moja wiedza tajemna, nie chce się tym dzielić, nie chce żeby ktoś zobaczył mój workaround na jakiś problem.

Testy, idea TDD pewnie każdy słyszał i mówił że super i fajnie, że trzeba i co? I życie, nie chce się pisać. Jak też nie pisałem testów, bo to projekt gdzie się będę uczyć nowego, że więcej czasu spędzę nad testami niż napisaniem właściwego kodu. Teraz siedzę sobie na testami i wychodzą różne kwiatki, które napisałem na szybko, na chwilę, żeby się skompilowało. Można powiedzieć że robię review samemu sobie. Taki przykładzik:

.csharpcode, .csharpcode pre
{
font-size: small;
color: black;
font-family: Consolas, “Courier New”, Courier, Monospace;
background-color: #ffffff;
max-height: 300px;
overflow: auto;
/*white-space: pre;*/
}

.csharpcode pre { margin: 0em; }

.csharpcode .rem { color: #008000; }

.csharpcode .kwrd { color: #0000ff; }

.csharpcode .str { color: #a31515; }

.csharpcode .op { color: #0000c0; }

.csharpcode .preproc { color: #cc6633; }

.csharpcode .asp { background-color: #ffff00; }

.csharpcode .html { color: #800000; }

.csharpcode .attr { color: #ff0000; }

.csharpcode .alt
{
background-color: #f4f4f4;
width: 100%;
margin: 0em;
}

.csharpcode .lnum { color: #606060; }

   1:  namespace CompactCal.Model
   2:  {
   3:      using System;
   4:      using System.Collections.Generic;
   5:      using Microsoft.Phone.UserData;
   6:   
   7:      public class CalendarEntry
   8:      {
   9:          public CalendarEntry(Appointment appointment)
  10:              : this(
  11:                  appointment.Attendees,
  12:                  appointment.Details,
  13:                  appointment.StartTime,
  14:                  appointment.EndTime,
  15:                  appointment.IsAllDayEvent,
  16:                  appointment.Location,
  17:                  appointment.Organizer,
  18:                  appointment.Subject)
  19:          {
  20:          }
  21:   
  22:          public CalendarEntry()
  23:          {
  24:              
  25:          }
  26:   
  27:          public CalendarEntry(
  28:              IEnumerable<Attendee> attendees,
  29:              string details,
  30:              DateTime startTime,
  31:              DateTime endTime,
  32:              bool isAllDay,
  33:              string location,
  34:              Attendee organizer,
  35:              string subject)
  36:          {
  37:              this.Attendees = new List<CalendarPerson>();
  38:              foreach (var a in attendees)
  39:              {
  40:                  this.Attendees.Add(new CalendarPerson(a));
  41:              }
  42:              this.Details = details;
  43:              this.StartTime = startTime;
  44:              this.EndTime = endTime;
  45:              this.IsAllDayEvent = isAllDay;
  46:              this.Location = location;
  47:              if (organizer != null)
  48:              {
  49:                  this.Organizer = new CalendarPerson(organizer);
  50:              }
  51:              this.Subject = subject;
  52:   
  53:              this.Duration = this.EndTime.Subtract(this.StartTime);
  54:          }
  55:   
  56:          public CalendarEntry(
  57:              IEnumerable<CalendarPerson> attendees,
  58:              string details,
  59:              DateTime startTime,
  60:              DateTime endTime,
  61:              bool isAllDay,
  62:              string location,
  63:              CalendarPerson organizer,
  64:              string subject)
  65:          {
  66:              this.Attendees = new List<CalendarPerson>();
  67:              this.Attendees.AddRange(attendees);
  68:              this.Details = details;
  69:              this.StartTime = startTime;
  70:              this.EndTime = endTime;
  71:              this.IsAllDayEvent = isAllDay;
  72:              this.Location = location;
  73:              this.Organizer = organizer;
  74:              this.Subject = subject;
  75:   
  76:              this.Duration = this.EndTime.Subtract(this.StartTime);
  77:          }
  78:   
  79:          public List<CalendarPerson> Attendees { get; private set; }
  80:   
  81:          public string Details { get; private set; }
  82:   
  83:          public DateTime StartTime { get; private set; }
  84:   
  85:          public DateTime EndTime { get; private set; }
  86:   
  87:          public bool IsAllDayEvent { get; private set; }
  88:   
  89:          public string Location { get; private set; }
  90:   
  91:          public CalendarPerson Organizer { get; private set; }
  92:   
  93:          public string Subject { get; private set; }
  94:   
  95:          public TimeSpan Duration { get; private set; }
  96:      }
  97:  }

I co widać, syfek. Kod dla konstruktorów się powtarzają, w ogóle jest ich za dużo. Same dziwy ;). Czemu tak? Bo mi się śpieszyło żeby rozwiązać jakiś problem i tak zostawiłem, a skoro działało to nie wracałem do tematu. Dopiero gdy zabrałem się za testowanie poprawiłem kod na taki który mnie bardziej zadowala:

   1:  using System;
   2:  using System.Collections.Generic;
   3:  using System.Linq;
   4:  using Microsoft.Phone.UserData;
   5:   
   6:  namespace Model
   7:  {
   8:      public class CalendarEntry
   9:      {
  10:          public CalendarEntry(Appointment appointment) : this(
  11:          appointment.Attendees.ConvertToCalendarPersons(),
  12:          appointment.Details,
  13:          appointment.StartTime,
  14:          appointment.EndTime,
  15:          appointment.IsAllDayEvent,
  16:          appointment.Location,
  17:          appointment.Organizer.ConvertToCalendarPerson(),
  18:          appointment.Subject)
  19:          {
  20:          }
  21:   
  22:          public CalendarEntry(
  23:              IEnumerable<CalendarPerson> attendees,
  24:              string details,
  25:              DateTime startTime,
  26:              DateTime endTime,
  27:              bool isAllDay,
  28:              string location,
  29:              CalendarPerson organizer,
  30:              string subject)
  31:          {
  32:              Attendees = new List<CalendarPerson>();
  33:              Attendees.AddRange(attendees);
  34:              Details = details;
  35:              StartTime = startTime;
  36:              EndTime = endTime;
  37:              IsAllDayEvent = isAllDay;
  38:              Location = location;
  39:              Organizer = organizer;
  40:              Subject = subject;
  41:   
  42:              Duration = EndTime.Subtract(StartTime);
  43:          }
  44:   
  45:          public List<CalendarPerson> Attendees { get; private set; }
  46:   
  47:          public string Details { get; private set; }
  48:   
  49:          public TimeSpan Duration { get; private set; }
  50:   
  51:          public DateTime EndTime { get; private set; }
  52:   
  53:          public bool IsAllDayEvent { get; private set; }
  54:   
  55:          public string Location { get; private set; }
  56:   
  57:          public CalendarPerson Organizer { get; private set; }
  58:   
  59:          public DateTime StartTime { get; private set; }
  60:   
  61:          public string Subject { get; private set; }
  62:      }
  63:  }

Co się zmieniło? Wywaliłem dwa konstruktory, jeden z nich okazał się w ogóle nie używany. A drugi był nadmiarowy. Kod jest krótszy i się nie powtarza. Prostszy do utrzymania i ewentualnych poprawek czy zmian. Wszystko dzięki review, napisaniu kilku linijek kodu testowego, oraz chwili przemyślenia. Myślę że gdyby ten kod zobaczył ktoś inny, wcześniej, zanim wybrałem opcję commit nie doszło bo takiej sytuacji, gdzie zmiany byłyby potrzebne. Najprawdopodobniej musiałbym wcześniej to poprawić zanim będę mógł wrzucić zmiany na serwer. Ale pracuje sam, gdzie nie ma mnie kto opieprzyć. Review kodu to naprawdę dobra, szybka i tania możliwość znalezienia prostych błędów. Jeśli tylko jest taka możliwość, aby ktoś przejrzał nasz kod, należy z tego skorzystać.

Opowiadałem kilku znajomym co zrobiłem, jak to zrobiłem, i że w ogóle takie fajne. Padło stwierdzenie że niezły hack, ale nie jest to do końca czyste zagranie. Chodzi o deklarację interfejsu, który będzie posiadać event. Ale od początku: napisałem własnego delegata, później event, F7, build i błąd: interfejs nie może definiować własnych typów. Pierwszy odruch google “how to declare event in interface” – pierwszy wynik MSDN, wszystko pięknie, CTRL+C/V – super, działa, walczę dalej.

   1:  namespace ImplementInterfaceEvents
   2:  {
   3:      public interface IDrawingObject
   4:      {
   5:          event EventHandler ShapeChanged;
   6:      }
   7:      public class MyEventArgs : EventArgs 
   8:      {
   9:          // class members
  10:      }
  11:      public class Shape : IDrawingObject
  12:      {
  13:          public event EventHandler ShapeChanged;
  14:          public void ChangeShape()
  15:          {
  16:              // Do something here before the event…
  17:              OnShapeChanged(new MyEventArgs(/*arguments*/));
  18:              // or do something here after the event. 
  19:          }
  20:          protected virtual void OnShapeChanged(MyEventArgs e)
  21:          {
  22:              if(ShapeChanged != null)
  23:              {
  24:                 ShapeChanged(this, e);
  25:              }
  26:          }
  27:      }
  28:   
  29:  }

To kod z MSDN, potem takiego eventa w obsłudze trzeba rzutować na MyEventArgs jeśli chce się odczytać dodatkowe właściwości z argumentu. Nawet się nie zastanowiłem, że mogę coś zrobić inaczej, skoro MSDN tak pokazuje to powinno być dobrze. Właśnie do tego rozwiązania padł zarzut, że to niezły trik/hack, ale nie jest czysty. Że lepiej jest zdefiniować własny typ dla delegata i z niego korzystać w interfejsie. Jak – skoro wywala błąd (czasem jestem taki głupiutki)?!.

   1:  using System;
   2:   
   3:  namespace GeocodeService
   4:  {
   5:      public delegate void QueryDelegate(object sender, GeoLocation location);
   6:   
   7:      public interface IGeocode
   8:      {
   9:          void Query(string aLocation);
  10:          event QueryDelegate QueryCompleted;
  11:      }
  12:   
  13:  }

Ech 🙂 Teraz nie trzeba nic rzutować, wszystko jest proste i czyste. Pewnie gdybym nie pokazał tego swojego cuda, to został bym z przykładem z msdn i byłbym z niego zadowolony. Żyłbym sobie w błogiej nieświadomości.

Jeśli piszesz solo staraj się używać TDD, to pierwszy front kontroli twojej jakości kodu który tworzysz. Uważasz że TDD to strata czasu, napisz od czasu do czasu prosty test, sprawdź czy to napisałeś wtedy, nadal jest potrzebne teraz i czy spełnia wszystkie założenia.
Poproś kogoś aby zerknął na kawałek kodu, jeśli nie zrozumie tego co widzi to znaczy że może jest to przekombinowane, może da się uprościć. Przeczytaj czasem kod kolegi, zapytaj się czemu napisał to tak a nie inaczej, może Ty dowiesz się czegoś nowego, lub on zastanowi się nad tym co napisał i to poprawi. O kodzie, o tym jak jest napisany i pomyślany naprawdę rozmawiać.

Co o tym sądzicie? Mam rację? Gadam głupoty?

WPF pasek postępu na ikonie aplikacji, dodatkowe guziki w podlądzie apliacji – TaskbarItemInfo w natarciu.

Nauka WPF idzie całkiem dobrze, a to oznacza kolejną porcję informacji. Dzisiaj trochę o ficzerze z Windows7 (które jest w Viście), a nie wiem czy będzie nadal aktualny w nowej wersji Windows, która pewnie ukaże niebawem.
Opowiem trochę o pasku postępu, który można wyświetlać na ikonie aplikacji, która jest na systemowym pasku zadań, oraz o tym jak dodać kilka (maksymalnie 7 widocznych) guzików do podglądu aplikacji. Przez podgląd rozumiem, najechanie myszą na ikonę działającej aplikacji,
znajdującą się na pasku zadań, ale bez klikania na niej. Spowoduje to
wyświetlenie się małego okienka z podglądem naszej aplikacji.
Media Player Classic to ma, Zune to ma, Windows Media Player to, więc dlaczego i ja miałbym z tego nie skorzystać.

Podgląd aplikacji, z wyświetlonym podpisem dla pierwszego guzika.

Obie funkcjonalności (pasek postępu oraz dodatkowe guziki) opierają się na TaskbarItemInfo, który jest częścią wyświetlanego okna. Jak prawie wszystko w WPF, można to zdefiniować w XAML oraz code-behind. Wszyscy pamiętamy o tym, że samodzielne definiowane właściwości dla TaskbarItemInfo w code-behind zaczynamy od zaalokowania pamięci na ten obiekt, ponieważ początkowo TaskbarItemInfo jest NULLem. Ja o tym pamiętam po pierwszym uruchomienia programu.
Tak deklaruje się w XAML dodatkowe guziki, które mają być widoczne w podglądzie okna.

  1. <Window.TaskbarItemInfo>
  2.     <TaskbarItemInfo>
  3.       <TaskbarItemInfo.ThumbButtonInfos>
  4.         <ThumbButtonInfo x:Name=”ReverseThumb” ImageSource=”imagesrev.png” Description=”Reverse progress”
  5.                          Click=”ReverseThumbClick” />
  6.         <ThumbButtonInfo x:Name=”PauseThumb” ImageSource=”imagespause.png” Description=”Pause progress”
  7.                          Click=”PauseThumbClick” IsEnabled=”False” />
  8.         <ThumbButtonInfo x:Name=”RunThumb” ImageSource=”imagesplay.png” Description=”Run progress”
  9.                          Click=”RunThumbClick” />
  10.         <ThumbButtonInfo x:Name=”ForwardThumb” ImageSource=”imagesffd.png” Description=”Forward progress”
  11.                          Click=”ForwardThumbClick” IsEnabled=”False” />
  12.       </TaskbarItemInfo.ThumbButtonInfos>
  13.     </TaskbarItemInfo>
  14.   </Window.TaskbarItemInfo>

Nie ma w tym nic trudnego, ani skomplikowanego. Jenocześnie można wyświetlić nie więcej niż siedem, jeśli na liście będzie ich więcej, to tylko pierwszych siedem widocznych będzie wyświetlonych. Dynamiczne zachowanie się guzików, można osiągnąć poprzez zmianę wartości Visibility na Collapsed, ukrywając jedne, a odkrywając inne.
W przykładnie postanowiłem obsłużyć zdarzenie Click i wtedy wykonać odpowiedni kod. Do TaskbarItemInfo można również przypiąć wpf’owy Command.
ThumbButtonInfo ma pewną przypadłość, lub nie potrafiłem znaleźć tej informacji, otóż w C# nie można (nie wiem jak?) odwołać się do właściwości Name, przez co musiałem obsługę zdarzeń rozdzielić na pojedyncze metody. Funkcjonalność na której mi zależało, to uruchomienie paska postępu, pauza postępu, oraz zmiana kierunku postępu (np. na symulowanie rollback instalacji).

Oprócz tego, na kolorowym oknie aplikacji (to różowe GUI powstało w ramach praktyki WPF i ćwiczeń z layoutu) widać 5 pseudo guzików, które umożliwiają ustawienie właściwości paska postępu, wyświetlanego na ikonie aplikacji.
Stan postępu można sygnalizować na cztery (pięć) sposob:


  • Zielony (TaskbarItemProgressState.Normal), wszystko w porządeczku
  • Niezdecydowany (TaskbarItemProgressState.Indeterminate), gdy
    programista nie jest pewien ile czasu zajmie operacja, może wyświetlić
    pasek informujący o tym, że operacja jest w trakcie wykonywania i
    będzie gotowa gdy będzie gotowa (tak samo jak Diablo III). W tym
    przypadku aktualizowanie paska postępu nie wpływa w żaden sposób na
    sposób wyświetlania postępu)
  • Zółty (TaskbarItemProgressState.Paused) – brak postępu, pauza. Nie mniej jednak nic nie powstrzymuje aplikacji przed zwiększaniem wartości postępu, 
  • Czerwony (TaskbarItemProgressState.Error) – pojawił się błąd, nadal można aktualizować pasek.
  • Brak paska postępu (TaskbarItemProgressState.None)

Powtórzę się: w każdym przypadku wartość postępu może wzrastać czy maleć (cofać się).
Poszczególne stany można zmieniać w trakcie działania aplikacji, nie trzeba zerować czy resetować  postępu. Oczywiście wszyscy pamiętamy, że kontrolki modyfikować wolno tylko w głównym wątku, TaskbarItemInfo nie jest wyjątkiem. Wartości przyjmowane przez pasek postępu mieszcząc się od 0.0 do 1.0 (double).
Wątek który symuluje postęp paska:

  1. new Action(
  2. () =>
  3. {
  4.     this.TaskbarItemInfo.ProgressValue = progressValue;
  5.     progressValue += progress;
  6.     if (progressValue > 1.0)
  7.     {
  8.         progressValue = 0.0;
  9.     }
  10.     else if (progressValue < 0.0)
  11.     {
  12.         progressValue = 1.0;
  13.     }
  14. })

Tyle – cała filozofia. Przyznam szczerze, że tą funkcjonalność wcześniej, to myślałem że będzie więcej zabawy, jednak WPF kolejny raz mnie pozytywnie zaskakuje.
W świątecznej promocji dopiszę jeszcze na krótko, że dodatkowo na ikonie można dorysować jeszcze mniejszą ikonkę tzw. Overlay. Miniaturka pojawia się i znika płynnie, natomiast jeśli jest już widoczna i zostanie zmieniona na inną, to zmiana ta jest natychmiastowa.

  1. <Window.TaskbarItemInfo>
  2.     <TaskbarItemInfo Overlay=”imagesthree.png”>
  3. </Window.TaskbarItemInfo>

Znowu prosto – WPF nas rozpieszcza 🙂

Wszelkie uwagi i krytykę jak zwykle chętnie przyjmę w komentarzach.

WPF – rotacja, transformacja i przechylanie

W ramach uczestnictwa w kursie WPF czytam ksiązkę “WPF 4 Unleashed” i przygotowuje jakieś przykłady sprawdzające co tam pan autor pisze w tej książce. Jeden z początkowych rozdziałów (tak, dopiero rozpoczynam kurs i książkę) poświęcony jest tematyce transformacji kontrolek, w związku z tym napisałem prosty przykład ukazyjący omawiane tranformacje. W zasadzie testuje tylko trzy z pięciu, ponieważ przesunięcie obiektów nie jest zbyt widowiskowe, a wykorzystanie macierzy nie jest na moją głowę. Zostają tylko obracanie, skalowanie i przechylanie.
Do implementacji wykorzystałem trzy wątki, a jak wszyscy wiemy .NET nie lubi, jak ktoś dobiera się do kontrolek z innego wątku niż głównego. Wykorzystany został tutaj obiekt Dispatcher z WPF, który ułatwia sprawę. Najbardziej denerwującą rzeczą okazał się brak możliwości skorzystania z wyrażeń lambda do implementacji ciała metody zajmującej się aktualizacją kontrolek. Trzeba było skorzystać z delegatów. Na stackoverflow widziałem przykład z rzutowaniem lambdy na Action. Po krótkiej i przegranej walce z przykładem, postanowiłem że zostanę przy delegatach.

Przykład jest na tyle prosty, że nie pokuszę się o wrzucanie go na jakiś serwer, zostanie pokazany światu tu i tylko tu.
Na początek UI (bez szału):

  1. <Window x:Class=”wpfTransformations.MainWindow”
  2.         xmlns=”http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation”
  3.         xmlns:x=”http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml”
  4.         Title=”MainWindow” Height=”466″ Width=”1000″>
  5.     <Grid>
  6.         <!– Rotating –>
  7.         <Button x:Name=”r_00_00″ Content=”0,0″ Height=”23″ HorizontalAlignment=”Left” Margin=”69,64,0,0″
  8.                 VerticalAlignment=”Top” Width=”75″ RenderTransformOrigin=”0,0″>
  9.             <Button.RenderTransform >
  10.                 <RotateTransform Angle=”33″ x:Name=”RotateTransform”/>
  11.             </Button.RenderTransform>
  12.         </Button>
  13.  
  14.         <Button x:Name=”r_10_00″ Content=”1,0″ Height=”23″ HorizontalAlignment=”Left” Margin=”255,64,0,0″
  15.                 VerticalAlignment=”Top” Width=”75″ RenderTransformOrigin=”1,0″>
  16.             <Button.RenderTransform>
  17.                 <RotateTransform Angle=”33″/>
  18.             </Button.RenderTransform>
  19.         </Button>
  20.  
  21.         <Button x:Name=”r_10_10″ Content=”1,1″ Height=”23″ HorizontalAlignment=”Left” Margin=”447,64,0,0″
  22.                 VerticalAlignment=”Top” Width=”75″ RenderTransformOrigin=”1,1″>
  23.             <Button.RenderTransform>
  24.                 <RotateTransform Angle=”33″/>
  25.             </Button.RenderTransform>
  26.         </Button>
  27.  
  28.         <Button x:Name=”r_00_10″ Content=”0,1″ Height=”23″ HorizontalAlignment=”Left” Margin=”631,64,0,0″
  29.                 VerticalAlignment=”Top” Width=”75″ RenderTransformOrigin=”0,1″>
  30.             <Button.RenderTransform>
  31.                 <RotateTransform Angle=”33″/>
  32.             </Button.RenderTransform>
  33.         </Button>
  34.  
  35.         <Button x:Name=”r_05_05″ Content=”0.5,0.5″ Height=”23″ HorizontalAlignment=”Left” Margin=”803,64,0,0″
  36.                 VerticalAlignment=”Top” Width=”75″ RenderTransformOrigin=”0.5,0.5″>
  37.             <Button.RenderTransform>
  38.                 <RotateTransform Angle=”33″/>
  39.             </Button.RenderTransform>
  40.         </Button>
  41.         <!– Scaling –>
  42.           <Button x:Name=”s_00_00″ Content=”Button” Height=”23″ HorizontalAlignment=”Left” Margin=”69,179,0,0″
  43.                 VerticalAlignment=”Top” Width=”75″ RenderTransformOrigin=”0,0″>
  44.             <Button.RenderTransform>
  45.                 <ScaleTransform ScaleX=”.6″ ScaleY=”-.6″ />
  46.             </Button.RenderTransform>
  47.         </Button>
  48.         <Button x:Name=”s_00_10″ Content=”Button” Height=”23″ HorizontalAlignment=”Left” Margin=”255,179,0,0″
  49.                 VerticalAlignment=”Top” Width=”75″ RenderTransformOrigin=”0,1″>
  50.             <Button.RenderTransform>
  51.                 <ScaleTransform ScaleX=”.6″ ScaleY=”-.6″ />
  52.             </Button.RenderTransform>
  53.         </Button>
  54.         <Button x:Name=”s_10_10″ Content=”Button” Height=”23″ HorizontalAlignment=”Left” Margin=”447,179,0,0″
  55.                 VerticalAlignment=”Top” Width=”75″ RenderTransformOrigin=”1,1″>
  56.             <Button.RenderTransform>
  57.                 <ScaleTransform ScaleX=”.6″ ScaleY=”-.6″ />
  58.             </Button.RenderTransform>
  59.         </Button>
  60.         <Button x:Name=”s_10_00″ Content=”Button” Height=”23″ HorizontalAlignment=”Left” Margin=”631,179,0,0″
  61.                 VerticalAlignment=”Top” Width=”75″ RenderTransformOrigin=”1,0″>
  62.             <Button.RenderTransform>
  63.                 <ScaleTransform ScaleX=”.6″ ScaleY=”-.6″ />
  64.             </Button.RenderTransform>
  65.         </Button>
  66.         <Button x:Name=”s_05_05″ Content=”Button” Height=”23″ HorizontalAlignment=”Left” Margin=”803,179,0,0″
  67.                 VerticalAlignment=”Top” Width=”75″ RenderTransformOrigin=”0.5,0.5″>
  68.             <Button.RenderTransform>
  69.                 <ScaleTransform ScaleX=”.6″ ScaleY=”-.6″ />
  70.             </Button.RenderTransform>
  71.         </Button>
  72.         <!– Skewing –>
  73.           <Button x:Name=”sk_00_00″ Content=”Button” Height=”23″ HorizontalAlignment=”Left” Margin=”69,315,0,0″
  74.                 VerticalAlignment=”Top” Width=”75″ RenderTransformOrigin=”0,0″>
  75.             <Button.RenderTransform>
  76.                 <SkewTransform AngleX=”33″ AngleY=”3″ />
  77.             </Button.RenderTransform>
  78.         </Button>
  79.         <Button x:Name=”sk_10_00″ Content=”Button” Height=”23″ HorizontalAlignment=”Left” Margin=”255,315,0,0″
  80.                 VerticalAlignment=”Top” Width=”75″ RenderTransformOrigin=”1,0″>
  81.             <Button.RenderTransform>
  82.                 <SkewTransform AngleX=”33″ AngleY=”3″ />
  83.             </Button.RenderTransform>
  84.         </Button>
  85.         <Button x:Name=”sk_10_10″ Content=”Button” Height=”23″ HorizontalAlignment=”Left” Margin=”447,315,0,0″
  86.                 VerticalAlignment=”Top” Width=”75″ RenderTransformOrigin=”1,1″>
  87.             <Button.RenderTransform>
  88.                 <SkewTransform AngleX=”33″ AngleY=”3″ />
  89.             </Button.RenderTransform>
  90.         </Button>
  91.         <Button x:Name=”sk_00_10″ Content=”Button” Height=”23″ HorizontalAlignment=”Left” Margin=”631,315,0,0″
  92.                 VerticalAlignment=”Top” Width=”75″ RenderTransformOrigin=”0,1″>
  93.             <Button.RenderTransform>
  94.                 <SkewTransform AngleX=”33″ AngleY=”3″ />
  95.             </Button.RenderTransform>
  96.         </Button>
  97.         <Button x:Name=”sk_05_05″ Content=”Button” Height=”23″ HorizontalAlignment=”Left” Margin=”803,315,0,0″
  98.                 VerticalAlignment=”Top” Width=”75″ RenderTransformOrigin=”0.5,0.5″>
  99.             <Button.RenderTransform>
  100.                 <SkewTransform AngleX=”33″ AngleY=”3″ />
  101.             </Button.RenderTransform>
  102.         </Button>
  103.     </Grid>
  104. </Window>

Tak wygląda code-behind i trzy wątki odpowiedzialne, za aktualizację kontrolek (też bez szału):

  1. using System;
  2. using System.Windows;
  3. using System.Windows.Controls;
  4. using System.Windows.Media;
  5.  
  6. namespace wpfTransformations
  7. {
  8. using System.Threading;
  9.  
  10. /// <summary>
  11. /// Interaction logic for MainWindow.xaml
  12. /// </summary>
  13. public partial class MainWindow : Window
  14. {
  15.     // delegates to handle UI controls update from background threads
  16.     public delegate void SetAngleD(float f, Button b);
  17.     public delegate void SetScaleD(float sx, float sy, Button b);
  18.     public delegate void SetSkewD(float ax, float ay, Button b);
  19.  
  20.     // helper methods to update the controls    
  21.     public void SetAngle(float f, Button b)
  22.     {
  23.         RotateTransform r = new RotateTransform(f);
  24.         b.RenderTransform = r;
  25.     }
  26.  
  27.     public void SetScale(float sx, float sy, Button b)
  28.     {
  29.         ScaleTransform st = new ScaleTransform(sx, sy);
  30.         b.RenderTransform = st;
  31.     }
  32.  
  33.     public void SetSkew(float ax, float ay, Button b)
  34.     {
  35.         SkewTransform sk = new SkewTransform(ax, ay);
  36.         b.RenderTransform = sk;
  37.     }
  38.  
  39.     public MainWindow()
  40.     {
  41.         InitializeComponent();
  42.  
  43.         // This one will take care of rotation of the elements
  44.         Thread tRotatingThread = new Thread(
  45.             () =>
  46.             {
  47.                 float angle = 33.0f;
  48.                 while (true)
  49.                 {
  50.                     SetAngleD d = new SetAngleD(this.SetAngle);
  51.                     r_00_00.Dispatcher.Invoke(d, new object[] { angle, r_00_00 });
  52.                     r_00_10.Dispatcher.Invoke(d, new object[] { angle, r_00_10 });
  53.                     r_10_10.Dispatcher.Invoke(d, new object[] { angle, r_10_10 });
  54.                     r_10_00.Dispatcher.Invoke(d, new object[] { angle, r_10_00 });
  55.                     r_05_05.Dispatcher.Invoke(d, new object[] { angle, r_05_05 });
  56.  
  57.                     angle += 1.0f;
  58.                     if (angle > 360.0f)
  59.                     {
  60.                         angle = 0.0f;
  61.                     }
  62.  
  63.                     Thread.Sleep(10);
  64.                 }
  65.             });
  66.         tRotatingThread.IsBackground = true;
  67.  
  68.         // This one will play with scaling properties of controls
  69.         Thread tScalingThread = new Thread(
  70.             () =>
  71.             {
  72.                 float sxm = 0.019f;
  73.                 float sym = -0.011f;
  74.  
  75.                 float sx = 0.6f;
  76.                 float sy = -0.6f;
  77.  
  78.                 while (true)
  79.                 {
  80.                     SetScaleD d = new SetScaleD(this.SetScale);
  81.                     s_00_00.Dispatcher.Invoke(d, new object[] { sx, sy, s_00_00 });
  82.                     s_10_00.Dispatcher.Invoke(d, new object[] { sx, sy, s_10_00 });
  83.                     s_10_10.Dispatcher.Invoke(d, new object[] { sx, sy, s_10_10 });
  84.                     s_00_10.Dispatcher.Invoke(d, new object[] { sx, sy, s_00_10 });
  85.                     s_05_05.Dispatcher.Invoke(d, new object[] { sx, sy, s_05_05 });
  86.  
  87.                     if (Math.Abs(sx) > 2.1f)
  88.                     {
  89.                         sxm *= -1.0f;
  90.                     }
  91.  
  92.                     if (Math.Abs(sy) > 2.1f)
  93.                     {
  94.                         sym *= -1.0f;
  95.                     }
  96.  
  97.                     sx += sxm;
  98.                     sy += sym;
  99.                     Thread.Sleep(30);
  100.                 }
  101.             });
  102.  
  103.         tScalingThread.IsBackground = true;
  104.  
  105.  
  106.         // This one will skew them grrrrr
  107.         Thread tSkewingThread = new Thread(
  108.             () =>
  109.             {
  110.                 float ax = 33.0f;
  111.                 float ay = 3.0f;
  112.  
  113.                 while (true)
  114.                 {
  115.                     SetSkewD d = new SetSkewD(this.SetSkew);
  116.                     sk_00_00.Dispatcher.Invoke(d, new object[] { ax, ay, sk_00_00 });
  117.                     sk_10_00.Dispatcher.Invoke(d, new object[] { ax, ay, sk_10_00 });
  118.                     sk_10_10.Dispatcher.Invoke(d, new object[] { ax, ay, sk_10_10 });
  119.                     sk_00_10.Dispatcher.Invoke(d, new object[] { ax, ay, sk_00_10 });
  120.                     sk_05_05.Dispatcher.Invoke(d, new object[] { ax, ay, sk_05_05 });
  121.  
  122.                     ax += 1.0f;
  123.                     if (ax > 90.0f)
  124.                     {
  125.                         ax = 0.0f;
  126.                     }
  127.  
  128.                     ay += 1.0f;
  129.                     if (ay > 60.0f)
  130.                     {
  131.                         ay = 0.0f;
  132.                     }
  133.  
  134.                     Thread.Sleep(30);
  135.                 }
  136.             });
  137.  
  138.         tSkewingThread.IsBackground = true;
  139.  
  140.  
  141.         // Because everyone of them is set as background thread
  142.         // They should end nicely at the end of application
  143.         tRotatingThread.Start();
  144.         tScalingThread.Start();
  145.         tSkewingThread.Start();
  146.     }
  147.  
  148. }
  149. }

Na koniec aplikacji w akcji (odrobina szału jest):

Pierwszy rząd guzików jest obracany, kolejny skalowany, a ostatni przechylany. Chyba lepiej to wygląda gdy działa, po wklejeniu do msvc powinien śmigać bez zająknięcia.
To tyle. Do zapamiętania: Dispatcher nie przyjmie lamby i nie walcz z tym, od razu korzystaj z delegatów. Chyba, że wiesz o co chodzi z tym Action() i wiesz jak z tego skorzystać (wiesz? – napisz w komentarzu), albo masz inne rozwiązanie. Podobno w 4.5 można z każdego wątku aktualizować UI, jeszcze nie sprawdziłem.

ps. Rozpieszczam was tym zawijaniem wierszy.

Mono Cecil – przykład użycia

W poprzednim poście wspomniałem o mojej walce w Mono Cecil, dzisiaj chciałbym się podzielić moimi wrażeniami i doświadczeniem. Dodam tylko, że o Mono usłyszałem na spotkaniach wrocławskiej grupy .net, wykład prowadził Paweł Łukasik, slajdy z wykładu dostępne są na jego blogu: http://pawlos.blogspot.com. Jak zwykle zapraszam na spotkania i wykłady.

Źródła które pokaże, są tylko prostym przykładem, zamysłem tego co chciałem zrobić w docelowym rozwiązaniu. Powinny jednak wystarczyć by ukazać jak działa Mono Cecil.
Sztuczka miała polegać na dodaniu funkcjonalności do istniejącej już aplikacji; jestem leniwy i nie chce klikać myszą w guziczki góra, dół, prawo i lewo, chciałbym mieć możliwość nawigowania za pomocą strzałek na klawiaturze. Rozwiązania są dwa, można napisać taką implementacji od zera w IL i doklejeniu jej do docelowej aplikacji. Druga możliwość, to skopiowanie gotowej implementacji z innej aplikacji. Wszyscy jesteśmy leniwi, tak więc rozwiązanie drugie było bardziej kuszące.
Cały projekt jest dostępy na git hubie dostępy dla każdego.

Zabrałem się więc do roboty i oto do czego doszedłem:
Kod wykonujący brudną robotę:

  1. using System.Linq;
  2.  
  3. namespace mcWorker
  4. {
  5.     using Mono.Cecil;
  6.     using Mono.Cecil.Cil;
  7.  
  8.     class Program
  9.     {
  10.         static void Main(string[] args)
  11.         {
  12.             string sourceExe = @”contentSourceForm.exe”;
  13.             string targetExe = @”contentTargetForm.exe”;
  14.  
  15.             string srcMethod1 = “Form1_KeyDown”;
  16.             string srcMethod2 = “Form1_KeyUp”;
  17.  
  18.             // Source of code
  19.             AssemblyDefinition adSrc = AssemblyDefinition.ReadAssembly(sourceExe);
  20.             TypeDefinition typeSrc = adSrc.MainModule.Types
  21.                 .Where(t => t.Name == “SourceForm”).First();
  22.  
  23.  
  24.             // Place where code will be added
  25.             AssemblyDefinition adDst = AssemblyDefinition.ReadAssembly(targetExe);
  26.             TypeDefinition typeDst = adDst.MainModule.Types
  27.                 .Where(t => t.Name == “TargetForm”).First();
  28.  
  29.             // Copy both methods from src to dst
  30.             MethodDefinition m1 = CopyMethod(adSrc, typeSrc, srcMethod1, adDst, typeDst);
  31.             MethodDefinition m2 = CopyMethod(adSrc, typeSrc, srcMethod2, adDst, typeDst);
  32.  
  33.             // Now they should be marked as event handlers
  34.             AddEventHandlers(adDst, typeDst, “KeyDown”, m1);
  35.             AddEventHandlers(adDst, typeDst, “KeyUp”, m2);
  36.  
  37.             adDst.Write(@”newTarget.exe”);
  38.  
  39.         }
  40.  
  41.         private static void AddEventHandlers(AssemblyDefinition adDestination,
  42.                                             TypeDefinition typeDestination,
  43.                                             string aEventName,
  44.                                             MethodDefinition aEventHandler)
  45.         {
  46.             // For the simpliciyty of code the event handler will be connected
  47.             // to the events in default constructors
  48.             // Just before leaving it
  49.  
  50.             // I know that there is just one constructor, but this is only an example!
  51.             var ctor = typeDestination.Methods.Where(m => m.IsConstructor).First();
  52.  
  53.             // Find last return code
  54.             // We will put our code just before that opcode
  55.             var lastRet = ctor.Body.Instructions.Reverse()
  56.                 .Where(i => i.OpCode == OpCodes.Ret).First();
  57.  
  58.             // Now we need an IL generator
  59.             var ilg = ctor.Body.GetILProcessor();
  60.  
  61.             // and now the magic
  62.             ilg.InsertBefore(lastRet, Instruction.Create(OpCodes.Ldarg_0));
  63.             ilg.InsertBefore(lastRet, Instruction.Create(OpCodes.Ldarg_0));
  64.             ilg.InsertBefore(lastRet, Instruction.Create(OpCodes.Ldftn, aEventHandler));
  65.  
  66.             // I did check here also that there is only one construcor
  67.             ilg.InsertBefore(
  68.                 lastRet,
  69.                 Instruction.Create(
  70.                     OpCodes.Newobj,
  71.                     adDestination.MainModule
  72.                     .Import(typeof(System.Windows.Forms.KeyEventHandler)
  73.                     .GetConstructors().First())));
  74.  
  75.             ilg.InsertBefore(
  76.                 lastRet,
  77.                 Instruction.Create(
  78.                     OpCodes.Callvirt,
  79.                     adDestination.MainModule
  80.                     .Import(typeof(System.Windows.Forms.Control)
  81.                     .GetEvent(aEventName).GetAddMethod())));
  82.         }
  83.  
  84.         private static MethodDefinition CopyMethod(AssemblyDefinition adSource,
  85.                                                     TypeDefinition typeSource,
  86.                                                     string mthdName,
  87.                                                     AssemblyDefinition adDestination,
  88.                                                     TypeDefinition typeDestination)
  89.         {
  90.             // source
  91.             MethodDefinition srcMethod = typeSource.Methods
  92.                 .Where(m => m.Name == mthdName).First();
  93.  
  94.             // now create a new place holder for copy
  95.             MethodDefinition target = new MethodDefinition(srcMethod.Name,
  96.                                                         srcMethod.Attributes,
  97.                                                         adDestination.MainModule
  98.                                                         .Import(srcMethod.ReturnType));
  99.  
  100.             // Copy all method parameters
  101.             // I could use var, but I did this on purpose to show the type used.
  102.             foreach (ParameterDefinition pd in srcMethod.Parameters)
  103.             {
  104.                 target.Parameters.Add(
  105.                     new ParameterDefinition(pd.Name, pd.Attributes, adDestination.MainModule
  106.                         .Import(pd.ParameterType)));
  107.             }
  108.  
  109.             // Now copy all local variables that are defined withing method body
  110.             // I could use var, but I did this on purpose to show the type used.
  111.             foreach (VariableDefinition vd in srcMethod.Body.Variables)
  112.             {
  113.                 target.Body.Variables
  114.                     .Add(new VariableDefinition(adDestination.MainModule
  115.                         .Import(vd.VariableType)));
  116.             }
  117.  
  118.             // copy the state
  119.             target.Body.InitLocals = srcMethod.Body.InitLocals;
  120.  
  121.             /* copy all instructions from SRC to DST */
  122.             foreach (Instruction instruction in srcMethod.Body.Instructions)
  123.             {
  124.                 // Case when method call another method defined withing SRC type/assembly
  125.                 MethodReference mr = instruction.Operand as MethodReference;
  126.                 // Case when method load field from type/assembly
  127.                 FieldReference fr = instruction.Operand as FieldReference;
  128.                 TypeReference tr = instruction.Operand as TypeReference;
  129.                 if (mr != null)
  130.                 {
  131.                     if (mr.DeclaringType == typeSource)
  132.                     {
  133.                         // That would mean that here we have a
  134.                         // method call to method within source type
  135.                         // And this need to be redirected to source type
  136.                         // or handled in some other way
  137.                         // But in this example is not used
  138.                         // If you want some examples please contace me
  139.                     }
  140.                     else
  141.                     {
  142.                         target.Body.Instructions.Add(
  143.                             Instruction.Create(instruction.OpCode,
  144.                             adDestination.MainModule.Import(mr)));
  145.                     }
  146.                 }
  147.                 else
  148.                 {
  149.                     if (fr != null)
  150.                     {
  151.                         // So we migth found our selfs in position that we need
  152.                         // to redirect this load to some other field or remove it.
  153.                         // For now lets redirect for different field
  154.                         // Please try to remove the code between TRY ME
  155.                         // and check what peverify.exe will tell
  156.                         /*TRY ME*/
  157.                         if (fr.Name == “sourceStatus”)
  158.                         {
  159.                             target.Body.Instructions.Add(
  160.                                 Instruction.Create(
  161.                                     instruction.OpCode,
  162.                                     adDestination.MainModule.Import(typeDestination.Fields
  163.                                     .Where(f => f.Name == “targetStatus”).First())));
  164.                         }
  165.                         else/*TRY ME*/
  166.                         {
  167.                             target.Body.Instructions.Add(Instruction
  168.                                 .Create(instruction.OpCode, adDestination.MainModule.Import(fr)));
  169.                         }
  170.  
  171.                     }
  172.                     else if (tr != null)
  173.                     {
  174.                         target.Body.Instructions.Add(Instruction
  175.                             .Create(instruction.OpCode, adDestination.MainModule.Import(tr)));
  176.                     }
  177.                     else
  178.                     {
  179.                         target.Body.Instructions.Add(instruction);
  180.                     }
  181.                 } // else
  182.             } // foreach
  183.  
  184.             typeDestination.Methods.Add(target);
  185.             return target;
  186.         }
  187.     }
  188. }

Źródło z którego chce wziąć kod (zależy mi na obsłudze klawiszy).

  1. using System.Windows.Forms;
  2.  
  3. namespace SourceForm
  4. {
  5.     public partial class SourceForm : Form
  6.     {
  7.         public SourceForm()
  8.         {
  9.             InitializeComponent();
  10.         }
  11.  
  12.         private void Form1_KeyDown(object sender, KeyEventArgs e)
  13.         {
  14.             if (e.KeyCode == Keys.Escape)
  15.             {
  16.                 this.sourceStatus.Text = string.Format(“I did forget to mention that {0} ends the game.”, e.KeyCode.ToString());
  17.             }
  18.             else
  19.             {
  20.                 this.sourceStatus.Text = string.Format(“Key {0} (down).”, e.KeyCode.ToString());
  21.             }
  22.  
  23.         }
  24.  
  25.         private void Form1_KeyUp(object sender, KeyEventArgs e)
  26.         {
  27.             if (e.KeyCode == Keys.Escape)
  28.             {
  29.                 this.Close();
  30.             }
  31.             else
  32.             {
  33.                 this.sourceStatus.Text = string.Format(“Key {0} (up).”, e.KeyCode.ToString());
  34.             }
  35.         }
  36.  
  37.         private void Form1_MouseDown(object sender, MouseEventArgs e)
  38.         {
  39.             this.sourceStatus.Text = string.Format(“Mouse: {0} down”, e.Button.ToString());
  40.         }
  41.  
  42.         private void Form1_MouseUp(object sender, MouseEventArgs e)
  43.         {
  44.             this.sourceStatus.Text = string.Format(“Mouse: {0} up”, e.Button.ToString());
  45.         }
  46.     }
  47. }

Tak wygląda implementacja, którą chce rozszerzyć:

  1. using System.Windows.Forms;
  2.  
  3. namespace TargetForm
  4. {
  5.     public partial class TargetForm : Form
  6.     {
  7.         public TargetForm()
  8.         {
  9.             InitializeComponent();
  10.         }
  11.  
  12.         private void TargetForm_MouseDown(object sender, MouseEventArgs e)
  13.         {
  14.             this.targetStatus.Text = string.Format(“down: {0}”, e.Button.ToString());
  15.         }
  16.  
  17.         private void TargetForm_MouseUp(object sender, MouseEventArgs e)
  18.         {
  19.             this.targetStatus.Text = string.Format(“up: {0}”, e.Button.ToString());
  20.         }
  21.     }
  22. }

Komentarze w kodzie 🙂 Mam nadzieję że są w miarę zrozumiałe, jeżeli będzie coś niejasnego, zawsze służę pomocą.
Co ciekawe, warto spojrzeć (w źródła), że pola sourceStatus oraz targetStatus nie są tego samego typu, ale oba posiadają te same pola (Text) i oba dziedziczą po Control, dzięki temu pięknie zadziałał polimorfizm.

Oczywiste oczywistości:

  • Kod który podłącza event handlery do eventów nie wymyśliłem sam, z pomocą przyszedł reflektor. Zobaczyłem (czytaj skopiowałem) kod do obsługi myszy i wstawiłem analogiczny do obsługi klawiatury
  • Za pierwszym razem też wydawało mi się to strasznie zakręcone i okrutnie trudne, ale po trzecim podejściu do problemu, wszystko nabiera sensu. W sumie nawet fajnie się przegląda IL 😉 żarcik taki.
  • Nie wszystko się od razu udaje, przykład z TRY ME, za pierwszym razem (w trzecim podejściu) zapomniałem o tym i coś nie zadziałało. Na szczęście narzędzie peverify.exe potrafi o tym przypomnieć. Także możliwość debugowania dużo ułatwia, gdy można podejrzeć dokładnie wartości zmiennych i w razie potrzeby dla testów zmieniać jest w trakcie działania programu.
  • Google – szukajcie rozwiązań, jest spora szansa, że ktoś już miał problem podobny do waszego i został on rozwiązany. Jeżeli nie, to być może naprowadzi was na rozwiązanie waszego problemu. Nie warto odpuszczać, bo na pewno jakoś się da 🙂

Pokazany przykład jest prostym rozwiązaniem, a kod który przenosi funkcjonalność z aplikacji do aplikacji nie jest najbardziej rozbudowany i przemyślany. W przypadku, gdy pojawiają się dodatkowe wywołania metod w źródłowym assembly, zaczyna komplikować wszystko, trzeba sprawdzać nazwy metod, przypisywać referencję na docelowe assembly, pilnować typów, etc. Trzeba się bardziej nagimnastykować. Tutaj akurat nie chciałem się na tym skupiać.
Jeżeli coś nie działa sprawdzajcie reflektorem czy innym programem do podglądania kodu, czy nie zapomnieliście za importować gdzieś typu, lub czy wywołania się zgadzają. Czy wszystkie zmienne zostały za deklarowane w ciele (body) metody. Jeszcze raz przypominam o narzędziu peverify, które wskazuje co i gdzie jest nie tak.

Powodzenia i niech moc będzie z wami.
Jarek

//EDIT
Klient nasz pannn. Poprawiłem główny kod, teraz powinno być łatwiej go czytać. Ale nie chciało mi się tego robić dla form. Tam zresztą nie ma wiele ciekawego do oglądania.