dajsiepoznac

Użytkownik czy użytkownicy? Jak nazywać klasy – moje doświadczenia.

~ Jarosław Stadnicki ~ 5 Comments

Dobra nazwa

Szukałem porad w sprawie trudnej czynności jaką jest nazywanie .NET DEVELOPERS POLAND – facebook Co prawda w innym temacie, ale warto przeczytać aby uświadomić sobie jaka to ciężka praca. Także człowiek szuka i myśli i próbuje.

Próby

W ramach swoich poszukiwań i eksperymentowania z tworzeniem najlepszego i najczystszego kodu, najlepiej nazwanego i cacy. Dotarłem do takiej sytuacji, gdzie chciałem posiadać osobne klasy (kontrolery, serwisy, repo, co tam jeszcze) które rozróżniały operacja na pojedynczych obiektach lub na kolekcjach obiektów. Tworzyłem osobne klasy dla UserOperation jak i UsersOperation, ChannelService i ChannelsService. Koncepcja jak papier wszystko przyjmie. Niestety dosyć szybko zaczęło to boleć, bolało nawet dwa razy podobnie jak ostra papryczka. Continue reading →

Konwencje w autofacu

~ Jarosław Stadnicki ~ 2 Comments

Część z nas jest mniej lub bardziej leniwa. Części może przeszkadzać taki zapis, a części nie.

Szczególnie część, gdzie powtarzają się różnego rodzaju serwisy i repozytoria (@7-@14) oraz (@21-@27). Co czynić, jak zrobić to samo za mniej? Konwencje i autoskanowanie assembly’ów. Jak? Poniżej prosta ściągawka: Continue reading →

Przepowiedziana obsługa elementów w jQuery.on

~ Jarosław Stadnicki ~ Leave a comment

Jak jest

Zdarza się, nawet często się zdarza, że część strony na którą wszedł użytkownik będziemy podmieniać dynamicznie. Nie mam na myśli jakiegoś SPA, tylko odrobina dynamiczności. W tej dynamicznej części mamy jakieś element(y), który chcemy obsłużyć w skryptach. Aby nie przesyłać za każdym razem HTML i skryptów do obsługi, można na początku wypluć kod javascript i od razu przypiąć się na wydarzenia generowane przez takie eventy. Jak?

jQuery

W jQuery – które ciągle żyje i ma się dobrze, pomimo wielu-wielu-WIELU frameworków które powstały i upadły w tym czasie, posiada metodę on(). Umożliwia ona dopięcie się do elementu na jakieś wydarzenie, na przykład on(“click”,…..) Pozwala także na dołożenie dodatkowego filtra dla pod elementu (nie wiem jak lepiej mogę to słownie wytłumaczyć), $(“.container”).on(“click”, “.button”,…..). Oznacza to, że mogę powiedzieć: chce słuchać na przykład kliknięć z mojego kontenera, w dodatkowym warunkiem że źródłem kliknięć musi być jakiś guzik. O ile w momencie przypinania obsługi on-click, sam kontener musi już być, o tyle guzik (pod-element) może pojawić się później.

Przykłady

Continue reading →

Entity framework wspólna obsługa interfejsów modeli danych

~ Jarosław Stadnicki ~ 9 Comments

Model

Czasami tak projektujemy naszą aplikacje, że każdy model ma jedną lub kilka cech wspólnych. Od najbardziej oczywistych, jak na przykład ID, poprzez czas i datę utworzenia, modyfikacji, czy-usunięty, czy-opublikowany i inne czy-?

W zależności od poziomu lenistwa cechy te definiowane i utrzymywane są w każdej z klas z osobna lub w jednym lub-lub w kilku interfejsach który jest implementowany przez modele.

Do momentu pisania posta byłem gościem, który posiadał jeden wspólny interface, ale właśnie teraz do mnie dotarło, że może lepiej mieć kilka interfejsów dla modeli danych, I-ID-able, I-Create-able, I-Update-able, I-cośtam-able – blogowanie rozwija!

Część wspólna

Co więcej, obsługa części wspólnej może być zaimplementowana na różne sposoby, to również zależy od poziomu lenistwa. Można to robić ręcznie w każdej metodzie repozytorium, w klasach generycznych/bazowych dla repozytoriów, można AOP, można także w klasie kontekstu. Ja aktualnie rozwiązuje to właśnie tam w samej klasie bazy danych.

Poniżej kawałek kodu:

Continue reading →

Kim jest właściciel claimów #dajsiepoznac

~ Jarosław Stadnicki ~ 1 Comment

Logowanie jest proste

Pisałem jak zalogować się przy pomocy fejsa, gógla, twitera (logowanie-przy-pomocy-facebook-twitter-czy-google-owin-katana-na-asp-mvc-5). Sprawa stosunkowo łatwa, gdy się już to raz zrobi i działa. Microsoft daje także kilka swoich klas, które “ułatwiają” zarządzanie takimi kontami. Ale gdy jest się ciekawym, ma się za dużo czasu, albo się nudzi, albo…. Wtedy, wtedy zaczynają się schody. Jasne użytkownik jest zalogowany, mam zapewnienie że Jarek to Jarek, mam inne rzeczy. Ale kto mówi, że ja to ja? Skąd mam wiedzieć id=019283091283091823 i id=019283091283091823 pochodzą z różnych systemów? Czy ktoś i gdzie się podpisuje: “To byłem, ja Jarząbek!”

Otóż każdy z claim jest podpisane, powinny być, u mnie są, wystarczy wziąć pierwszy który posiadamy, znaleźć ten który posiada właściciela, sparsować i voila, jest:

Sprawdzam!

Zaczynając od enuma (@3) mamy listę wspieranych loginów, ułatwienie (usztywnienie) żeby nie rzucać stringami w powietrzu. Następnie klasa odpowiedzialna za autentykację posiada metodę, która z zalogowanego użytkownika wyciąga claimy, a w nich szuka (@16) tego który posiada metkę. Metka następnie jest parsowana na wspierany typ providera (@17) i zwracana do klienta klasy.Works on my machine – not tested on production.

Po co?

Kiedy jest to przydatne? Otóż może się okazać, jest różne osoby dostaną ten sam id, ale z dwóch różnych providerów, nie chciałbym aby mogły się zalogować na to samo konto. Tyle

Miłego weekendu, u mnie pada.