Tak wyglądały moje ostatnie 3 tygodnie pracy nad projektem isthereanynews.pl (jest już online). A z czym walczyłem? Z klasycznym, acz partyzanckim – u mnie działa.
Modne i praktyczne, w zasadzie to drugie, jest logowanie się do różnego rodzaju serwisów przez użycie konta z G+, FB czy Twittera. Ja też tak chciałem – w ten sposób mogłem uciec od problemu trzymania hasła gdzieś u siebie i wszystkich problemów z tym związanych.
Mówili mi ludzie, czemu sam rejestrujesz zależności w autofacu, skoro można skorzystać z konwencji, sam wszystko rozpozna, wykryje co masz załadowane do pamięci i z tego rozkmini. Jak się domyślacie wpis ten wziął się stąd, że nie zawsze tak się dzieje.
Otóż tak stworzona rejestracja czasem powoduje problemy:
Problemy wygladają tak:
None of the constructors found with ‘Autofac.Core.Activators.Reflection.DefaultConstructorFinder’ on type ‘IsThereAnyNews.Mvc.Controllers.HomeController’ can be invoked with the available services and parameters: Cannot resolve parameter ‘IsThereAnyNews.DataAccess.IRssChannelsRepository rssRepository’ of constructor ‘Void .ctor(IsThereAnyNews.Services.IUserAuthentication, IsThereAnyNews.Services.ILoginService, IsThereAnyNews.Services.ISessionProvider, IsThereAnyNews.DataAccess.IRssChannelsRepository)’.
Brak zarejestrowanej implementacji klasy, ale jak to nie ma skoro napisałem wcześniej żeby się automagicznie samo się. Na szczęście na stackoverflow są mądrzy ludzi i w dziesięć minut mi to wytłumaczyli.
AppDomain.CurrentDomain.GetAssemblies() call. According to MSDN the method:
Gets the assemblies that have been loaded into the execution context of this application domain.
Czyli co jakiś czas (najczęściej po restarcie IIS), projekt z MVC się ładuje, ale nie załadował wszystkich referencji jeszcze, więc nie podczas rejestracji autofaca ten wykrył interfejsów oraz implementacji, przez to nie zrobił pełnej rejestracji.
I uwaga, po mojemu to tak, że jeśli nie ma interfejsów, to nie trzeba szukać do nich implementacji, a skoro ich (tych interfejsów) nie ma to nie ma też błędów czy ostrzeżeń. I dalej autofac się robił i rejestrował, teraz gdy generowane było żądanie http do kontrolera, ten przychodził do autofaca a ten naburmuszony mówił: “jaka implementacja? jaki interfejs? gdzie mi tu z łapami! dawaj domyślny konstruktor! Jak to? Nie masz?! Gleba i EXCEPTION!” – resztę historii już znacie, żółty ekran na prodzie – fak je.
Ale żeby nie płakać, to rozwiązanie jest takie proste:
Tutaj należy zwrócić uwagę na linię (@5) gdzie ładowane są referencje. Taki sposób pobierać ma listę wszystkich referencji, najwyraźniej nawet tych jeszcze nie załadowanych. A zatem, nawet jeśli moje *services czy *repositories nie będą załadowane, to będą widnieć na liście referencji, a ta zostanie przekazana do autofaca do skanowania i na pewno zostanie wczytana, co wreszcie spowoduje że nie będzie miauczeć że nie zna typa czy jego implementacji. Oddech i dziękuje.
Każdy czegoś nie lubi, ja na przykład nie lubię gdy ktoś siada na moim krześle, a potem ja muszę na nim usiąść, fuj – takie ciepłe, zawsze chwilę odczekuje.
Albo NULL – to ciągłe sprawdzanie czy zmienna nie jest nullem, a potem jeszcze specjalna obsługa tu i tam i jeszcze tam, a potem tam i tam niosą, się ify po całym projekcie, albo wyjątki – BLEH
Na szczęście na jedno i drugie jest sposób; każdemu mówię, że na moim krześle się nie siada i głośno warczę gdy ktoś łamię tę regułę, albo czekam aż wystygnie – przecież ich nie pogryzę.
Continue reading
Do czego służą modyfikatory dostępu? Do ograniczania dostępu do metod, pól i właściwości klas (C#). Ograniczenie to sprawdzane jest w trakcie kompilacji i gdy sięgasz za daleko taki komunikat pojawia się na ekranie:
Error CS0122 ‘Test.fooPrivate()’ is inaccessible due to its protection level.
Ale wystarczy odrobina refleksji tu i tam i można spokojnie olać modyfikatory:
Małżeństwo to nie taka prosta sprawa. Są różne i różnie się układają, różni ludzie się do tego mieszają czasem wychodzi to lepiej a czasem gorzej. Podobnie jest w programowaniu. Ostatnio musiałem ożenić IOC z Factory. Problem który się pojawił to tworzenie obiektu na podstawie jakiegoś tam parametru wejściowego, na początku miałem tylko jeden przypadek (np. RssChannel) i musiałem tylko ten przypadek obsługiwać, mogłem spokojnie wstrzyknąć handler i było cacy. Potem (w zasadzie teraz) mam drugi przypadek (Person) i na początku także wstrzykiwałem sobie handler dla tego przypadku. W ramach porządkowania robiłem małe poprawki w kodzie i nie mogłem przejść obok tego bez reakcji. Poza tym OCP patrzyło na mnie spode łba tak paskudnie. Continue reading