Logowanie przy pomocy Facebook, Twitter czy Google – OWIN Katana na ASP MVC 5

Następny wpis, tym razem już na nowym systemie i nowej własnej domenie. Zobaczymy czy będzie tak jak z samochodami, gdzie wizyta na myjni daje dwa konie mechaniczne więcej. Ostatnio pisałem więcej filozoficznie, dzisiaj powrót do twardej rzeczywistości.

Obejrzałem nie dawno na pluralsight fajny i krótki kurs o OWIN i Katana i częścią wiedzy chce się z wami podzielić.
Kto z was zaczynał projekt ASP MVC z włączonymi indywidualnymi kontami użytkowników? Ja na pewno! Także ja, gdy patrzyłem co się dzieje w OWINIE (w części konfiguracyjnej) i AccoutController łapałem się za głowę i zastanawiałem się WTF? Oczywiście próbowałem zrozumieć o co tam chodzi i czemu to wszystko jest tak “fajnie” napisane, niestety nie starczyło mi na to nigdy cierpliwości. Koniec końców pogodziłem się z tym faktem i korzystałem z tego tak jak jest, działało a ja nie zadawałem pytań – sprzedawać!

Teraz to wszystko może się zmienić! (dramatyczna muzyka i suspens – teraz!)

Aby to wszystko zrozumieć, zacząć należałoby od stworzenia pustego projektu MVC5 (tak, wiem staroć) – żadnych dodatkowych referencji, nic! Jak się bawić to na trylion procent. Na koniec wpisu, znajdziecie link do całego projektu. Dodajemy samodzielnie referencje do OWINowych rzeczy, tak aby moje i wasze referencje w tej kwestii się zgadzały:

  • Microsoft.Owin
  • Microsoft.Owin.Host.SystemWeb
  • Microsoft.Owin.Security
  • Microsoft.Owin.Security.Cookies
  • Microsoft.Owin.Security.Facebook
  • Microsoft.Owin.Security.Google
  • Microsoft.Owin.Security.Twitter

Z racji tego że projekt będzie oparty o MVC, nie można zapomnieć o:

  • System.Web.Mvc
Kompletna lista referencji w projekcie
Kompletna lista referencji w projekcie

Gdy to mamy ogarnięte, warto dodać plik z punktem wejścia do aplikacji, wykorzystany zostanie także do konfiguracji facebooka, twittera czy G+ oraz ogólnej authentykacji, u mnie wygląda on tak:

Co tam ciekawego? Na początku (@14) informujemy aplikację, o chęci korzystania z autentykacji opartej o ciastka. Ciastko przenosząca tajne dane nazywamy ThisCanBeAnythingYouLike. Następnie (@20-@41) wpinamy kolejne warstwy umożliwiające użytkownikom logowanie się przy pomocy FB, Twittera czy G+. Należy podać sekretne kody jednoznacznie identyfikujące waszą aplikacje.

Uwaga (@32) tutaj null oznacza, że nie interesuje mnie walidacja certyfikatów Twittera, oznacza to nie mniej, nie więcej, że jeśli ktoś podszyje się do Twittera i sprzeda mi swój certyfikat, ja to łyknę jak młody pelikan. Taka zagrywka przejdzie na blogu. Na żywej produkcji, należy odnaleźć aktualnie używane certyfikaty Twittera i dodać jest do walidacji. Dodatkowo zwracam uwagę, że wszystkie formy authentykacji korzystają z tego samego ciastka, znowu na blogu nie robi mi to różnicy skąd i jak i czym logują się moi użytkownicy. Produkcja rządzić może się swoimi prawami.
“/Auth/Login” (@14) ta linijka mówi, gdzie należy się przekierować gdy użytkownik nie będzie zalogowany, a aplikacje będzie tego wymagać.
Dla przypomnienia odpowiednio atrybuty AllowAnonymousAttribute oraz AuthorizeAttribute.

Skoro już powiedziałem o przekierowaniu do “/Auth/Login” (Auth controller, Login action) zajrzyjmy co kryje się w tej klasie:

Wielkiej ilości kodu nie ma (gdzie jest AccountController?!). Zaczynając od metody [HttpGet]Login (@15) tworzymy prosty pusty model do logowania się użytkownika. Z OWINa wyciągamy informacje o zarejestrowanych providerach (dostarczycielach?) logowania i wpychamy do modułu, który potem renderujemy.

W parach pracuje się lepiej, dlatego istnieje także [HttpPost]Login (@29) który przyjmuje ten sam model(pamiętamy, że to tylko wpis na blogu i nie maiłczymy że model!=dto!=viewmodel). W klasie są informacje o nazwie i haśle, następuje skomplikowana weryfikacja i jeśli dane są poprawne tworzymy w locie użytkownika. Nadajemy mu także pewne cechy: nazwę oraz identyfikator. Tak zdefiniowanego użytkownika logujemy przy wykorzystaniu OWINa. I wracamy do domu, jeśli weryfikacja się nie powiedzie, dajemy kolejną szansę.

Dla znudzonych oferujemy opcję wylogowania (@47) jak zawsze wszystko kręci się wokół OWINa.

Wreszcie! WRESZCIE! Jak zobaczycie zaraz na przykładzie z razora, tutaj obsługujemy kliknięcie użytkownika, gdy wybierze ono (!on i !ona) opcję logowania się przy pomocy FB, Twitter czy G+. Jako parametr wejściowy przyjdzie nazwa providera. Następnie na OWINie i autentykacji wywołujemy metodę Challange z parametrem informującym, że chcemy wrócić do “/secret”. Kod tego kontrolera pokaże na końcu. Po wywołaniu zwracamy jeszcze odpowiedni kod HTTP aby wszystkim formalnościom stało się zadość. Status Unauthorized jest bardzo ważny i nie może zostać pominięty.

No dobrze, skoro tutaj tak mało kodu, to pewnie razor będzie przekombinowany, pomyślało teraz ono. Aby nie trzymać w niepewności:

Pierwsze linie wynikają z braku pełnej integracji z MVC, odpowiednich wpisów w web.config etc. Ignoruj. Linie (@15-@30) to forma gdzie można się zalogować jako aplikacyjny użytkownik. Linie (@32-@37) to pętla, która wyciąga z modelu (ono przypomina sobie teraz AuthController::Login) listę providerów, na jej podstawie tworzy proste linki z nazwą providera oraz odpowiednim id (“Facebook”, “Twitter”, “Google”), które zostanie przekazane do metody SocialLogin (AuthController::SocialLogin) i użyte to rozróżnienia providera.

Co teraz? Gdzie jest reszta, gdzie jest ACCOUNTCONTROLLER? Nie ma i nie potrzeba. Póki co, nie będę nigdzie zapisywać użytkowników. Demo pokazuje tylko jak zalogować się przy pomocy providerów wymienionych powyżej.

Co znaczy zalogowanie? Otóż mniej więcej tyle:

Będziemy w stanie przejść do metody Index, która jest klasie wymagającej autoryzacji. Czyli User.Identity.IsAuthenticated zwróci TRUE. To całkiem fajnie. Oprócz tego, mamy kilka dodatkowych informacji:
Oraz widok:

W widoku widać że interesują nas cechy nadane nam przez system. Nie ważne czy to FB, Twitter, G+ czy my sami (AuthController, Login w wersji POST). Po uruchomieniu aplikacji wynik operacji wyglądają tak:

Wersja lokalna (user:jaroslaw/pass:stadnicki):

http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/nameidentifier : jaroslaw
http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/name : jaroslaw

Wersja z G+

http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/nameidentifier : 1#6#9#9#9#2#4#7#1#2#6 (odrobina prywatności)
http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/givenname : Jarosław
http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/surname : Stadnicki
http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/name : Jarosław Stadnicki
http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/emailaddress : jaroslaw.stadnicki@gmail.com
urn:google:profile : https://plus.google.com/+JarosławStadnicki

Itp, itd. Warto zwrócić uwagę, że z G+ (inne też), dostajemy już identyfikator użytkownika, który możemy powiązać ze swoim lokalnie tworzonym kontem. I gdy ponownie przyjdzie gościu z G+ i się zaloguje się i dostaniemy jego ID, będziemy wiedzieć, że on to on, a nie ktoś inny.

Na koniec jeszcze ważna sprawa, oczywiście należy pamiętać aby samodzielnie stworzyć swoje aplikacje odpowiednio na stronach:
https://developers.facebook.com/
https://apps.twitter.com/
https://console.developers.google.com/home/dashboard

Należy także ustawić poprawnie callbacki w tych systemach, u mnie wartość które działały poprawnie to: http://www.xoxox.com

Ej, ale co to za dziwny adres? No tak tak, bo Twitter nie lubi localhost (FB i G+ sobie z tym radzą). Dlatego dla Twittera robi się wyjątek i należy zaatakować windows\sytem32\drivers\etc\host dopisać taką linijkę:

127.0.0.1         www.xoxox.com

Od tej pory www.xoxox.com będzie wskazywać na wasz komputer. Ale jeszcze! Należy na normalnym IIS dodać stronę i pokazać jej, że binarki leżą u was w źródłach. Dodać binding w IIS. I na końcu w Visual Studio przełączyć się z IIS express na normalnego i też korzystać z www.xoxox.com. Można też zignorować twittera i dla testów sprawdzić tylko FB i G+ i korzystać z IIS express na 127.0.0.1

Tyle, od tej pory ja i wy (jaka jest liczna mnoga od ono?) będziemy mogli w prosty sposób logować się społecznościami. Aplikacja dostępna jest pod linkiem:
https://bitbucket.org/jstadnicki/simplesociallogin

Kod do aplikacji zostały zmienione przed publikacją, także aby zadziałały należy wygenerować własne oraz podmienić. Projekt działa pod kontrolą pełnego IIS, to także należy/można zmienić.

To tyle. Życzę miłej zabawy.

2 thoughts on “Logowanie przy pomocy Facebook, Twitter czy Google – OWIN Katana na ASP MVC 5

  1. Pingback: dotnetomaniak.pl

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.