Zaślepić HttpClient

Zajawnik / Reklama

Testy jednostkowe to dobra sprawa – to oczywista oczywistość. Można o nich sporo pisać, można zobaczyć też co ja o nich piszę/mówie na udemy (https://www.udemy.com/course/wprowadzenie-do-testowania-dla-programistow-net/learn/lecture/13612678#overview) albo na kursy.jaroslawstadnicki.pl.

Czasem jednak chce się więcej, to że testy są na zielono nie oznacza jeszcze, że wszytko działa.

Tylko w ruscie, jak się skompilowało to można na proda wrzucać 😉

Integrować się chce

No ale ale, chce napisać, że marzy mi się taka sytuacja, że mogę sobie odpalić i szybko przetestować cały kod (prawie cały) od wejścia do zapisu. Większość rzeczy, z którymi pracuje, albo zaczyna się na http, albo kończy się na http, a ja nie chce nigdzie strzelać, chce to zaślepić i mieć pod kontrolą — jak?!

Continue reading

Rozwiązywanie zależności atrybutów w net core mvc

Random image, hand drawn

Dobry .net core

Core wprowadza milusie rozwiązania ułatwiające życie programistów, jednym z nim jest rozwiązanym problem zależności w atrybutach w .net core mvc. Otóż jest sposób na wstrzykiwania zależności do atrybutów mvc. Łot? Już nie będzie bolało? Nie trzeba więcej bleh-bleh-BLEH service-locatora, aby dostać się z miejsca gdzie dzieje się magia do mięska.

Jak? Odrobinę inaczej niż standardowym .net mvc. Continue reading

Konfiguracja aplikacji .net core

Konfiguracja aplikacji bez ifowania w kodzie? Tak, wszystko dzięki dobrym i mądrym “chłopakom” z Microsoftu. Czytam o dotnet core oraz o tym jak można dobrze ustawić konfiguracje aplikacji od środowiska na którym zostanie uruchomione i chce się z wami podzielić tą wiedzą, uważam że pomoże ona wam (mi też) w lepszym i czytelniejszym przygotowywaniu  konfigurowaniu.

Poniżej kilka przykładów na to jak do tego tematu podejść. Continue reading

Singleton – wzorzec Schrödingera

Na dwoje babka wróżyła

Czarna owca wśród wzorców projektowych – singleton. Często nazywany antywzorcem – źle. Trochę źle. Singleton w zależności od tego jak będzie używany będzie wykazywać cechy wzorca lub antywzorca.

Antywzorzec

Singleton jako zmienna globalnie dostępna, każdy może do niego sięgnąć i korzystać. Inny, bardziej obiektowy sposób na statyczne/globalne zmienne.

Wzorzec

Continue reading

Co załadowane nie jest nie pisze się w rejestr

Mówili mi ludzie, czemu sam rejestrujesz zależności w autofacu, skoro można skorzystać z konwencji, sam wszystko rozpozna, wykryje co masz załadowane do pamięci i z tego rozkmini. Jak się domyślacie wpis ten wziął się stąd, że nie zawsze tak się dzieje.

Otóż tak stworzona rejestracja czasem powoduje problemy:

Problemy wygladają tak:

None of the constructors found with ‘Autofac.Core.Activators.Reflection.DefaultConstructorFinder’ on type ‘IsThereAnyNews.Mvc.Controllers.HomeController’ can be invoked with the available services and parameters: Cannot resolve parameter ‘IsThereAnyNews.DataAccess.IRssChannelsRepository rssRepository’ of constructor ‘Void .ctor(IsThereAnyNews.Services.IUserAuthentication, IsThereAnyNews.Services.ILoginService, IsThereAnyNews.Services.ISessionProvider, IsThereAnyNews.DataAccess.IRssChannelsRepository)’.

Brak zarejestrowanej implementacji klasy, ale jak to nie ma skoro napisałem wcześniej żeby się automagicznie samo się. Na szczęście na stackoverflow są mądrzy ludzi i w dziesięć minut mi to wytłumaczyli.

AppDomain.CurrentDomain.GetAssemblies() call. According to MSDN the method:
Gets the assemblies that have been loaded into the execution context of this application domain.

Czyli co jakiś czas (najczęściej po restarcie IIS), projekt z MVC się ładuje, ale nie załadował wszystkich referencji jeszcze, więc nie podczas rejestracji autofaca ten wykrył interfejsów oraz implementacji, przez to nie zrobił pełnej rejestracji.
I uwaga, po mojemu to tak, że jeśli nie ma interfejsów, to nie trzeba szukać do nich implementacji, a skoro ich (tych interfejsów) nie ma to nie ma też błędów czy ostrzeżeń. I dalej autofac się robił i rejestrował, teraz gdy generowane było żądanie http do kontrolera, ten przychodził do autofaca a ten naburmuszony mówił: “jaka implementacja? jaki interfejs? gdzie mi tu z łapami! dawaj domyślny konstruktor! Jak to? Nie masz?! Gleba i EXCEPTION!” – resztę historii już znacie, żółty ekran na prodzie – fak je.

Ale żeby nie płakać, to rozwiązanie jest takie proste:

Tutaj należy zwrócić uwagę na linię (@5) gdzie ładowane są referencje. Taki sposób pobierać ma listę wszystkich referencji, najwyraźniej nawet tych jeszcze nie załadowanych. A zatem, nawet jeśli moje *services czy *repositories nie będą załadowane, to będą widnieć na liście referencji, a ta zostanie przekazana do autofaca do skanowania i na pewno zostanie wczytana, co wreszcie spowoduje że nie będzie miauczeć że nie zna typa czy jego implementacji. Oddech i dziękuje.